En dit geven wordt niet bepaald door de vraag hoeveel geld ik heb.
Echt geven is in de allereerste plaats een zaak van het hart.
Veel mensen zijn veel meer bezig met krijgen dan met geven. “Had ik dit of dat maar”, “dede
n ze maar eens wat aardiger tegen mij”. Dat gedachtespoor is bijna eindeloos. Wat kun je een wensen en verwachtingen hebben hoe anderen jou zouden moeten behandelen. En zulke wensen worden gaandeweg heel makkelijk eisen naar anderen toe. En die eisen lopen onherroepelijk uit op teleurstelling. Eén ding staat vast : daar wordt jezelf niet blij van en je omgeving wordt er niet blij van.
Wat wordt het dan een eye-opener als je heel anders gaat denken: Wat kan ik doen om wat zon in het leven van een ander te brengen
Als dan het woord “geven” valt, dan is de volgende valkuil heel dichtbijl : “wat kan ik nou geven ?”, “ik heb het zelf al niet breed”. En ga zo maar door. Dat je zo denkt kan heel makkelijk een goedkope verontschuldiging zijn. Het kan ook het enorme misverstand zijn alsof geven te maken heeft met grote cadeaus die veel geld kosten.
Echt geven is in de allereerste plaats een zaak van het hart. Wil je echt uit je eigen cirkeltje komen en erop gericht zijn anderen blij te maken, goed te doen? Dan ga je ook steeds meer de vele mogelijkheden zien die jij ook heel zeker hebt. Elke dag en precies daar waar jij bent. Even iets belangstelling tonen kost immers geen geld. Een vriendelijk woord is toch niet zo ver weg. Wat maakt het ook jezelf blij als er aan het einde van elke dag in elk geval iemand is die dankbaar is omdat jij hem die dag blij hebt gemaakt.