Door een ernstig handicap ben je enorm beperkt in je mogelijkheden. Voor de een vanaf de geboorte. Een ander zwaar en blijvend gehandicapt tijdens zijn leven. En dan – in plaats van je daar gelaten bij neerleggen, of je te vergelijken met anderen met het risico om in een negatieve spiraal terecht te komen – een visie en een wil hebben om iets te bereiken in het leven. Een instelling om niet te focussen op wat je mist, op wat je niet kunt. Integendeel.
Met een extra motivatie en een extra inzet doelen stellen. Grenzen op zoeken van wat wel mogelijk is. Er helemaal voor gaan. De vaste wil hebben om het maximaal haalbare te bereiken. Wat valt er veel te leren van deze paralympiërs
Voor het ontstaan van de Paralympics moeten we terug naar een joodse neuroloog die in het Duitsland van de 30’er jaren leefde. Ludwig Guttmann, geboren in 1899 en rond zijn 35e jaar een van de topneurologen in het vooroorlogse Duitsland. Vanwege het toenemende antisemitisme in nazi-Duitsland vertrok hij in 1939 met zijn gezin naar Engeland.
Hij werd in 1944 directeur van een ziekenhuis in de buurt van London waar men gespecialiseerd was in de behandeling van ernstig gehandicapten – waaronder militairen. Tegen de gangbare opvattingen in beschouwde hij het beoefenen van sport – ondanks allerlei zware beperkingen van zijn patiënten – als een uitstekend middel tot herstel, zowel fysiek als ook mentaal. In 1948 organiseerde hij het eerste sportevenement voor gehandicapten. In 1952 waren deze zgn “Stoke Mandeville Games for the disabled” uitgegroeid tot een internationaal evenement met zo’n 130 deelnemers uit vele landen. Dit trok ook de aandacht van de organisatoren van de Olympische Spelen en tijdens de Olympische Spelen van Rome in 1960 werden parallel aan die Olympische Spelen de eerste Paralympics gehouden.
Op de Paralympics in Rio is Nederland met 126 sporters in 14 verschillende sporten vertegenwoordigd. Totaal doen ongeveer 4350 sporters mee uit meer dan 160 landen. Achter veel van de deelnemers zal ongetwijfeld een leerzaam en interessant verhaal met levenslessen schuil gaan. Neem Alyda Norbruis, 27 jaar oud die kort na haar geboorte een hersenbloeding kreeg en daardoor ernstig gehandicapt werd. Op de Spelen in Rio heeft ze inmiddels 2 gouden en 1 bronzen medaille gewonnen ! Of het handbiken. Waar o.a. de Nederlander Jetze Plat die geboren is met vergroeide onderbenen het opneemt tegen Allesandro Zanardi, eens Formule 1 coureur die bij een zware crash beide benen verloor. Twee heel verschillende levensverhalen van mensen die elkaar nu als grote concurrent voor het goud in Rio tegenkomen.
Terug naar: “Waar een wil is, is een weg.” Het gezegde is heel absoluut gesteld. Duidelijk dat er allerlei kanttekening gemaakt kunnen worden. Maar met de klemtoon op : “Waar een wil is…..” toont dit gezegde in elk geval aan, dat met heel je wil je ergens voor inzetten, besluiten nemen en er dan helemaal voor gaan ondanks slechte randvoorwaarden, dat die instelling de deur opent naar nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden en nieuwe resultaten. In dit verband is een blijk van grote waardering voor veel van de deelnemers aan de Paralympics Rio 2016 helemaal op zijn plaats. En…wat valt er veel van hen te leren, zowel in ons persoonlijke en in ons zakelijke leven !