Vandaag, 24 maart 2016, is de Nederlandse voetballegende Johan Cruijff op 68 jarige leeftijd overleden. Al even legendarisch als zijn voetbaltalent waren zijn typisch Cruijffiaanse uitspraken. Voor velen onnavolgbaar, bij anderen begon na lang nadenken toch een lampje te branden. Voor hemzelf allemaal volstrekt logisch. Neem nou de kunst om gelukkig te zijn.
Tsja, daar kun je nogal wat beschouwingen op los laten. Of een complete lijst van randvoorwaarden voor opstellen. Denk alleen maar eens aan de onoplosbare kluwen, die ontstaat als je bij “……om gelukkig te zijn…..” ook, of misschien wel vooral het gedrag van anderen ten opzichte van jezelf betrekt.
Zoals “voetbal is simpel, maar simpel voetballen is het moeilijkste wat er is” of een volstrekt onbegrijpelijke uitspraak is of een soort “aha” belevenis geeft, zo is het ook met “Om gelukkig te zijn moet je iets doen waar je gelukkig van wordt”. Of een volstrekt onbegrijpelijke uitspraak door de schijnbaar te simpele logica, of een uitspraak met een “aha” belevenis. Dus niet afwachten, niet zielig doen. Niet hopen dat alles om je heen – mensen, omstandigheden – zo maar ineens verandert. Nee jij moet iets doen. En om het nog dichterbij huis te brengen als het om mij gaat: “ ik moet iets doen”. OK, en wat dan wel? Ja natuurlijk, iets doen waar ik gelukkig van word. De invulling van het tweede deel van deze in al zijn eenvoud en logica zeer effectieve spreuk laat ik graag aan ieder persoonlijk over. Dat is immers ook cruijffiaans. Niet opdringen, niet discussiëren. “Je gaat het immers pas zien als je het door hebt.” Toch?
Gelukkig zijn is dus simpel, maar simpel gelukkig zijn is……Cruijff zou daarvan misschien ook wel hetzelfde zeggen: het moeilijkste wat er is. Het is in elk geval een levenskunst, die……je raadt het al: gelukkig maakt.